27 yıllık evliyim. yetişkin iki evladım var.
ev hanımıyım. geçici işlerde çalışarak geçimimi sağladım. sosyal güvencem yok. 49 yaşındayım şu an çalışmıyorum. evlendiğim günden itibaren eşim gün yüzü göstermedi. tehdit, şiddet, tecavüz, hakaret, küçümseme hayatım böyle geçti. sahip çıkabilecek kimsem olmadı. cahil ve yaşlı olan anama bababa da onları üzmemek adına hep iyi yanlarını gösterdim. çocuklarımın aklı erdkten sonra babalarına karşı beni korudular. ama onlarda korumaya kalktıklarında eziyet tehdit gördüler. eşim emekli ordu mensubu. kurumuna karşı hep eşimi destekledim. rencide etmedim. yaşadığım sıkıntıları toplum içinde bu yüzden sakladım. artık dayanacak gücüm kalmadı. evliliğimiz boyunca benimde katkılarım ve manevi desteğimle edindiğimiz bütün mal varlığını kendi üzerine yaptı.
sosyal güvencem ve devamlı bir işim olmasın diye hep engel oldu. elime hiç para vermez tüm ihtiyaçları o karşılar. ziynet eşyamda olmadı.
kendi ayaklarım üzerinde durmamı sağlayacak, güç elde edebileceğim her olanağı kapattı. bunu sağlamaya çalıştığımda engel ve şiddete baş vurdu.
çocuğumun biri il dışında üniversite okuyor, diğeri yanımda.
çocuklarım çok üzülüyor, bütün yaşamımı onlar anasız babasız kalmasınlar diye atadım. kendimi yok saydım.
artık dayanacak gücüm kalmadı.
tehdit, şiddet,hakaret olmamış olsa yinede çocuklarım için dayanmaya çalışırım. her gün bu işkenceleri yaşamaktan yoruldum.
eşim dışarı ve toplum içerisinde normal bir insan gibi.hatta sevimli dahi denebilir. kimseye anlatamam inanmazlar. içte farklı bir karekter dışta farklı bir karekterde.
yaşadığım sıkıntıları kimseyle paylaşamıyorum. kimsem yok.
çocuklarımıda üzmek istemiyorum. zaten psikolojileri bozuldu. her gün bağırma, her gün tehdit. çok şeyi onlara sezdirmemeye çalışıyorum.
eşim 8 yıl önce psikiyatri de , iki yıl aralıklı hava değişimi de alarak gata da yatarak tedavi gördü.
sonrasında tedavisi yarım kaldı. evraklarını sakladığı için rahatsızlığı ile ilgili bilgi sahibi değilim.
şimdi de boşayacağım tehditleri savuruyor. her şey benim üzerime çocuklarda büyük olduğundan avukata danıştım seni kapı dışarı edebilirim diyor.
mahkemeye verecekmiş. şiddete başvurmaya kalktı. rapor alır şikayet ederim dedim. haksız duruma düşmemek için dikkatli davranıyor. ama sözlü şiddetleri ve el kol hareketleri artarak devam ediyor.
benimde artık ruh sağlığım yerinde değil, psikolojim çok kötü.
eşim tedaviye yanaşmadığında vurdum duymaz olayım diyerek bir yıl antideprasyonlar kullandım.
her yolu denedim ama artık dayanamıyorum.
gidecek, sığınacak, danışacak kimsem yok.
mahkemelerde uğraşacak gücüm de kalmadı. ele güne uğracak gücümde yok.
acı çekmekten yoruldum. herşeyden yoruldum. polyanacılıktan yoruldum. ailemi çocuklarımı üzecek ama intiharı düşünüyorum. ölüm olduktan sonra her şey bitecek.
artık birşey düşünmek istemiyorum. son çare size yazdım.
burada yer alan bütün mesajları okudum. kendime benzer bir çare bulamadım. avukata git diyeceksiniz.
ona gidecek gücüm dahi kalmadı artık..