Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ ...Gazetede, televizyonda haberler... Filmler, diziler... "Kişisel gelişim" kitaplarındaki "mucize" reçeteler... Okullarda sınav soruları... Aynı... İyi, tamam da, peki ya hukuk? Gelişiyor mu, benzeşiyor mu?

Cengiz Bey yine "aslında ne kadar da haklı" dedirtecek bir konuyu iredelemişsiniz, tebrikler.. Şablonların ardında sürüp giden bir hayatın esiriyiz sanki. Bunu, ne yaparsak yapalım monotonluktan kurtulmanın hiçbir yolu olmadığı şeklindeki anlayışa benzettim. Sahi, şablonlardan kurtulmanın yolu yok mu?

İşte size “şablonlaşmaktan ari” bir avukatın yazdığı dava dilekçesinden aynen kesitler: “…Biz çocuğumuzu koz olarak kullanmadık. O bizim müşterek çocuğumuzdur… Biz ailemize parasal yardım yapmadık. Aksine ailem ailemize parasal yardım yapmıştır…O tarihte evden dışarı çıtım. Bir süre sonra eve döndüğümde kapı açılmadı, eve alınmadık…Bizi böylece aileye böylebir numara ile evden uzaklaştırılmış oldum…”

Sanırım şablonları reddederek çözümü bulan meslektaşımız, her olayın kendine özgülüğünden istifade ederek müvekkiliyle özdeşleşmiş, vekil olacağıma asil olurum demişMüvekkili adına değil müvekkiliymiş gibi yazmış. Hep bu şekilde yazıyor olduğunu varsayarsak en azından dilekçe yazımı konusunda şablonlardan sıyrılmış