Siteye en çok "yorumsuz" karar yollayanlardan ama ustadan çok mesleğin başındaki acemilerden biri sıfatıyla, Sn.Konyalı'nın sorusuna kısa bir yanıt/savunma vermek isterim.

Prof.Dr.Ernest Hirş'in Pratik Hukukta Metod isimli kitabında Birinci Bölüm " Hukuki Sorun Nasıl Çözümlenir" başlığını taşır ve uygulayıcı için çok yararlı öğütler sunar. Kitapta, hukuki ilişkinin kanuni unsurlarına ait araştırmada hukukçunun tezini "ilmi ve kazai içtihatların yardımıyla doğrulaması" gerektiğinin altı da çizilir.

Yani, mesele mahkemelerin bu kararları bağlayıcı olarak ele alıp almasından ziyade hukukçunun kendi tezini oluşturabilmesi için gerekli kaynakları gözden geçirmesi ve üzerinde düşünmesi üstüne yoğunlaşmalıdır. Yargıtay kararları hukukçuların yıllarca biriktirdiği emeğin bir ürünüdür. Birçok kararda, sadece somut olaya değil, soyut ilişkiye ait atıflar da bulunmaktadır. Bu nedenle karar incelemenin metodolojik açıdan son derece yararlı olduğu görüşündeyim. Kısaca, konunun güvensizlikten çok iyi bir araştırma üzerine oturtulmuş bir tez yaratmaya yönelik bir girişim olduğunu düşünme yanlısıyım.

Önümüze gelen bir olayda teşhis koymak için her seferinde nasıl kanun metnine bakıyorsak nasıl kitaplara bakıyorsak yargı kararlarına da mutlaka bakmalıyız düşüncesindeyim. Yargı kararları elbette bir "fetiş nesnesi" değildir. Ancak, "şüphe" başlığı altında taranması gerekli ve önemli birer birikimdir.

Saygılar.