155/1'de şöyle ilginç bir durum yok mu ? : Genel ve soyut suç tanımını fiili duruma uyguladığımızda ; parayı avukata veren borçlu veya 3.şahsın , para üzerindeki mülkiyetinin devam ettiği sadece zilyetliği devrettiği inancıyla hareket etmiş olması gerekir.Oysaki olayda borçlu ya da 3.şahıs paranın zilyetliğini değil mülkiyetini devretmiştir.O nedenle burada güveni kötüye kullanma oluşmaz unsurları varsa dolandırıcılık tartışılabilir.