İlk davamın ilk duruşmasında boşanma hususu için iki tanığım vardı.Tanıklardan ikisi de müvekkilimin 20 senedir kapı komşusu olduğu insanlardı.
Birinci tanık gayet güzel anlattı çiftler arasında yaşanılan tatsızlıkları,nasıl,ne şekilde,ne kadar zamandır olaylar olduğunu çok açık ve net anlattı.Hakim bey dinleme sonunda yemin ediyormusun diye sordu.Tanığım yemin etmekten korktu,çekindi,oysa anlattıkları doğruydu ama hakim bey sordukça o heyecanlandı ve "neden etmeyeyim,edebilirim tabi " gibi geveleyince hakim bey suratıma baktı,"yalancı tanık mı " dedi.Kesinlikle değil tabiki dedim kendime bu soruyu yediremeyerek.Neyse sonunda yemin etti de rahatladık )
2.tanığım geldi ama hakimin karşısında o kadar heyecenlandı ki hakim bey ne sorsa "evet hakim bey " demeye başladı.Ama durum öyle bir hal almıştı ki artık "hayır "demesi gereken yerlerde de "evet "demeye başlamıştı.Mesela parasızlıktan okuyamayan çocukları için hakim bey "üniversitede mi okuyor komşunun çocukları " sorusuna "evet "dedi.Sonradan kendine geldi neyseki kadın da "yok hakim bey ne okuması dedi " ))Sonra yemin ederken o da çok heyecanlandı ve 3 seferde anca yemin etti.
İlk duruşmam çok enteresandı yani )) Demekki tanıklara duruşma öncesinde doğruyu anlattıkları takdirde rahatça yemin etmelerini ve hakim karşısında heyecanlanmamaları gerektiğini anlatmak gerekiyormuş onu öğrendim )))