Ne telefona gidiyor elim
Ne farkındayım günün güneşin
Heryanım nazlı gülüşün, gülyüzün
Görmez oldum senden başka

Hiçbirşeyi iki gözüm
Ki ben ne yol, ne iz bilmiyorum
Sanki liseliyim toyum
Seviyorum sonunda itiraf ediyorum
Okadar temiz ve sahi
Öpmeye bile kıyamıyorum
Ki ben neredeyse inanmazdım
Aşk tenlerin seçimiydi
Geçici ateşiydi
Gelip vurdu tam hedeften
Bu saatten sonra olacak işmiydi?

İnansaydım yanar mıydım?
Kalır mıydım savunmasız, çaresiz çocuk gibi
Tatmasaydım o zamanda
Yaşamış sayar mıydım kendimi adam gibi