neyi yazacağımı,
unuttum birden bire,
şu beynimin içinde,
sanki döndü yer küre...
altın yürekli dedim,
bakıra dönüşmesen...
yıldızlarda dururdun
bulutlara düşmesen...

yağmur bekleyen yerden,
okuduğum ezberden
belki anlarsın dedim...
yürüdüm gecen akşam,
ansızın sendeledim...
hayalimin kadını,
tutuklanmış dediler,
denizleri içtiler
yer yüzünü yediler...

dengesiz olan adam,
tek yalnız kalan adam....
sözçüklerle kol kola,
şiirde yalan adam...
kendi kendini toprak,
gün gelip bulan adam...

ölü şairler gördüm,
nehirlerin içinde...
günahından arınan,
korumasız korunan...
düşündüm neden niçin?
beynimde sorulara,
ansızın vurdum perçin...

ne kadar çok bilirsen,
yalnızlığın artarmış,
ve bütün günahını,
bir kaç şeytan tartarmış...

sen bildiğinle yetin,
mademki hayat çetin!...
ömrün telefisi yok!...

akdevrim.