Bu konu üyesi olduğum başka bir forumda da uzun tartışmalara sebep olmuştu. Orada da konu ister istemez şoförlükte bir meslektir. Neden bir hukukcu şöfor olmasın ki babından tartışmalara kaymıştı. Fakat kanımca burada gözden kaçırılan en önemli nokta şu,

Bir hukukcu yetiştirmek için milli servetten onca kaynak ayıracaksın, profesörü ile öğretim görevlisi ile hukukcu olmak isteyen bireyi ile onca emek harcayacak, harcanan bu emeği başka kazanım yollarında kullanmak varken bu uğura hasredeceksin ve sonunda yetiştirdiğin bu hukukcuyu adalet döngüsü içinde, asıl hedeflenen amac için değilde, şoför olarak kullanmaya kalkacaksın, bunu düşünebileceksin.

Bence diğer tüm tartışmaların dışında salt bu bakış acısı dahi durumun ne kadar vahim olduğunu göstermekte, yapılananın bir hukukcu yetiştirmek için harcanan milli servete, dökülen alın terine, başka alanda kullanılabilecekken bu uğurda harcanan işgücüne karşı saygısızlık ve vefasızlık teşkil etmektedir.