|
|
|
|
|
|
Herkese yanıtlarından ötürü teşekkür ederim. Aslında daha ziyade yargıtay kararına ihtiyacım vardı ama yine de fikirleriniz için teşekkürler. Ancak sadece çalışmanın varlığı yeterliyse o zaman bence hepimiz msleklerimi bırakalım mağazalar zinciri olan yerlerde temizlikçi, çaycı,
hatta yan tarafta dükkanı olan çaycı bile olsak oraya hergün servis yapıyordum oranın işçisiyim diye dava açalım. Hayatımızı bu şekilde idame ettirlim. Yapmayın lütfen, akraba, eş dost, sevgilisini mağazaya dolsuran ve teftişler sırasında ziyaret için orda bulunduğunu iddia eden insanların hepsin tazminat ödensin ozaman. O vakit iş kanunları amacından sapmış oluyor. İş hukukunun bir amacının da denge olduğunu biliyoruz hepimiz sanırım...
|
|
 |
|
 |
|
Mağaza sorumlusu işveren adına hareket eder ve BK.449 kapsamında "Ticari mümessil sayılır" hadi bu mümessil olamaz vs. derseniz, en kötü ihtimalde bile Mağaza ile ilgili tüm işler bakımından BK. 453. madde dairesinde Ticari vekil sayılır.
Bu nedenle mağaza sorumlusunun işçiyi işe alması kendi adına değil, işveren adına yapılmış bir işlem gibi değerlendirilir.
Siz de takdir edersiniz ki yoldan geçen birisi çalıştım iddiasında bulunamaz. Bulunsa da çalıştığını ispatlayamaz. Çalıştığını iddia edip, ispatlayan kişiye de "yoldan geçen kişi" veyahut oradan geçen Çaycı, temizlik elamanı vs denemez.
Hukuktaki "denge" bunu gerektirir.
