Alıntı: Yazan Av.Duygu Keleş Önümüze çıkan engellerle mücadele ederken tükettik ömrümüzün en güzel anlarını.Hayatın en acı yanlarını koca bir gülümseme ile bertaraf ettik.Kaybettiklerimizin ardından göz yaşı,kazandıklarımız içinse kahkahalar bıraktık geriye.Yine de hep önümüze baktık.Yeni acılar,yeni sevinçler ve tükenmez umutlar kattık ömrümüze.Kabuk bağlayan yaralarımızı kurcalayanlara,sevincimizi ve umutlarımızı baltalayanlara ses çıkarmadık.Dileklerimiz hep güzellikler adına oldu,Ah etmedik.Sevdik sevilmedik,sevildik sevmedik.An geldi düştük yaraladık kendimizi ve kalbimizi.Bazen tutup kolumuzdan kaldıran şevkatli bir el oldu yanı başımızda bazen de merhametsizce gülen bir yüz.Yine de hafızlarda bıraktığımız gülen bir yüz ve umut dolu bir çift göz.Akıllarda kalan son söz:Bu hayatta ya tozu dumana katarsın ya da tozu dumanı yutarsın...

Arası yok galiba.. "Ya batarsın ya çıkarsın" gibi bir şey bu, ya da "ya ak ya siyah" hani gri falan yok sanki.. "Ya tozu dumana katarsın" ya da geride kalıp "tozu dumanı yutarsın"..Mümin Sekman tam bir motivatör ve kişisel gelişimci olarak doğru şeyler söylese de hayat düz çizgiden ibaret değil ki..bazan tozu dumana katarsın, bazan tozu dumanı sen yutarsın..yutarsın ki bu ne menem berbat bir şeymiş anlarsın ve geride kalan olmamak için öne sen çıkarsın bir sonrakinde.. hayat çok acımasız aslında..anlayabilene..