Kimi gelir benden nefret ettiğini söyler,ama gerçekte öyle biri olmadığımı anlayınca üzülür ve arkadaşım olmaya çalışır.Halbuki ben nefret etsin isterimHayatımda sempatik olmaktansa antipatik olmaya çalışırım.Çünkü insanlar sana ne kadar yakınlaşırsa o kadar canını acıtırlar,ateşin süsüne ihtişamına aldanıp da yaklaşan pervane böceği misali...Sonra gün gelir,herkes gider,neden yalnızım diye ağlarımİşte en büyük çelişkim,insanları elekten geçiririm hep,kötü davranırım bilerek mesafeli ve soğuk davranırım birebir ilişkilerimde,iyi davrandıklarımsa ömür boyu kalsın isterim,ama öyle bir şey ki kötü sandığım iyi çıkıyor iyi sandığımsa hiç sormayın gitsin!