|
|
|
|
|
|
Ancak aşık insan bu yollara sapamayınca başka yollarla aşık olma ruh halini dışa vurabilir.Akla gelmeyen yeni yollara sapar.Bazıları Ferhat gibi dağları delmeye kalkar.Bazıları Mecnun gibi çöllere düşer .Bazıları içe dönerek kendini tahrip eder,intihar eder.Bazıları deli olur tımarhanelere düşer.Bazıları da aşık olduğu karşı cinse yönelir ve aşık olduğu kadını öldürerek kendini dışa vurur.Çünkü aşk hali kavuşamamayı içerir.Kavuşunca zaten aşk ortadan kalkar.Ancak bu anlatılanlar erkekler içindir.
Kadınlardaki aşık olma hali ergenlik çağında şiddetli olarak başlar.Çok kısa sürer. Yirmi yaşına kadar çok şiddetlidir.Yirmi yaşından sonra ise , kadınlar bu halde en fazla üç ay kalırlar.Kadınlar aşık olma halini dışa vurmazlar.Bu nedenlede kadınlardan usta ressamlar,bestekarlar,şairler çıkmaz.
|
|
 |
|
 |
|
Bu durumda sadece sizin yazdıklarınızı kabul edecek olursak demek ki erkekler aşık olduklarında aklın kabul edemeyeceği kadar mantıksız davranabiliyorlar.Bu genellemeyi yapmak kabul edilebilir bir şey değildir. Oysa ki aşık olup evlendikten sonra bile bir ömür boyu mutlu kalabilen çiftler de vardır.Aşık olduğu kadını öldürebilen erkekse , zaten normal olmayan psikolojisinin üzerine aşkın sorumluluğunu kaldıramayacak kadar zayıf halde oldukları için bu hale gelirler.
Kadınlara gelince, ben bu düşüncelerin hiç birine katılmıyorum. Anadolu da derler hani erkekler için daha karısının 40 ı çıkmadan evlendi diye, oysaki eşini seven ve ölüm nedeni ile ayrılmak zorunda kalan bir kadın çok zor evlenir.Ama erkekler asla beklemez.
Aşk dengeli olduğunda ve mantıklı olduğunda güzel yaşanabilir. Uç örneklerin iyi bir fikir olduğuna inanmıyorum.