T.C. YARGITAY
2.Hukuk Dairesi
Esas: 2002/4136
Karar: 2002/5171
Karar Tarihi: 12.04.2002


ÖZET: Kadının yabancı mahkemede boşanma davası açmış ve boşanma kararı almış olması ancak Türkiye'deki davada boşanmaya karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması olarak değerlendirilemez.


(4721 S. K. m. 166) (743 S. K. m. 134)


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.


Kadının yabancı mahkemede boşanma davası açmış ve boşanma kararı almış olması, bu davada boşanmaya karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması olarak değerlendirilemez.


Medeni Kanunun l34/1-2.maddesi uyarınca; Boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun l34/l maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.


Sonuç: Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre de tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliği ile karar verildi. 12.04.2002

Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programları