Hakimi-savcının vatandaştan ve diğer mesleklerden tamamen soyutlanması ve normal yaşamdan izole edilmesi adaletin tecellisi açısından bir yarar mı sağlar yoksa zarar mı orası tartışılır..
Hakim, fehim, müstekim, emin, mekin ve metin olmak için illa kapalı bir kutuda yaşanması gerektiğini düşünmüyorum. Önemli olan her daim şeffaf ve hesap verebilir bir durumda olmaktır. Eğer kişi inanılır ve güvenilirliğini temin etmek için kendisini hayatın olağan akışından uzak tutması gerektiğini hissediyorsa bu bir zaafiyetin göstergesi de olabilir.
Kısacası hakimin tarafsız kalması ve gözükmesi bu kadar tedbiri gerektirecek bir hedef olmamalı, zaten bu göreve kendisini layık gören kişinin bunu her halukarda düstur edinmesi şarttır.
Bu kadar tedbir hakim ve savcılara bir güvensizliğin ifadesi midir yoksa? Sanmıyorum.. Belki şuyuu vukuundan beter dedikleri bir durumun olmaması açısından belirli bir yaşam tarzı benimsenmiş olabilir ama bunun aşırısı da çok doğru değil kanaatimce.