Alıntı: Yazan Av.Şehper Ferda DEMİREL Öleceğini bilerek yaşamak talihsizliğine sahip insanoğlunun, yaşayarak geçireceği kısıtlı günlerini çekişme ile, hırs, kapris yahut endişe ile, kavga ile, dava ile, dedikodu, bizans oyunu yahut gösteriş ile, ama illa ki "Yapmacıklık" ile geçirmesinin anlamını, kavrayamadığımı, dahası bu tezatlığın nedenlerini anlama çabasıyla uğraşmanın da giderek anlamsızlaştığını, yaşamın anlamı üzerine kafa yormaktan vazgeçmenin de bizatihi yaşamı anlamsızlaştıracağını, doğup batan güneşin, yahut, yapay görkemini görece huzura, görece dinginliğe, görece karanlığa terkeden gecelerin sessizliğinin, hasılı yaşamın ve öğretilerinin dolup boşalan bardaklar misali elimizden kayıp gidişinin, nihayet sonsuzlukta yerini bulamamanın, üstüne üstlük ölüp gideceğini bilmenin tuhaf çelişkisinin, gizeme terkedilişin öyküsünün zorluğunun , söylenecek daha çok söz olduğunun ama nihayetinde hepsinin yanıtsız olduğunun, nihayet, yaşam idamesi saikiyle çekişmelerin vekilliğini üstlenmenin ve düşünceyi terkle yalnızca vaktiyle uyuyarak güne erken merhaba demenin belki de en kolayı olduğunu, düşündüğümü, İ.E. ...

ne kadar hırs kapris ve endişeden nefret etsem de şu sıralar herbirine tenezzül ettiğimi farkettiğimi(yazılanları okuyunca) i.e