T.C.
YARGITAY
2. HUKUK DAİRESİ
E. 2002/4445
K. 2002/5470
T. 18.04.2002

ÖZET: Boşanmaya yol açan fiili ayrılık tek başına davalının şahsiyet haklarına saldırı niteliğinde değildir. Davalı kesin süre içinde tanıklarını bildirmediğinden tanık bildirme hakkı sakıt olmuştur.

(743 S. K. m. 134, 143) (1086 S. K. m. 163)

Dava: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm maddi-manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

Karar: 1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre sair temyiz itirazları yersizdir.

2-Boşanmaya yol açan fiili ayrılık (TKM 134/4) tek başına davalının şahsiyet haklarına saldırı niteliğinde değildir. Davalı kesin süre içinde tanıklarını bildirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 163. maddesi uyarınca tanık bildirme hakkı sakıt olmuştur. Şu halde davalı tanıklarının sözleri hükme dayanak tutulamaz. Türk Kanunu Medenisinin 143/2. maddesi şartları oluşmamıştır. Bu yön gözetilmeden davalı yararına manevi tazminata hükmedilmesi doğru değildir.

Sonuç: Hükmün 2. bentte açıklanan sebeple BOZULMASINA, davacının maddi tazminata yönelik itirazının reddi ile hükmün o bölümünün ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 18.04.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.