Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ “gizli af bu söyleyemem derdimi hiç kimseye hakka veda hukuka da veda artık herşeye” Size karşı bir suç işlenir, şikayet edersiniz. Soruşturma, yargılama, karar derken bir iki yıl geçer, sonuçta dosyanız Yargıtay'a gider. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nda bekler önce. Bir yıl da böyle geçti mi? Sonra nihayet dosyanız inceleneceği Ceza Dairesi'ne gelir. Günler, aylar geçip gider. Dosyanız bekler, bekler, bekler... Bir gün bir bakarsınız ki dosyanız “dava zamanaşımı dolduğundan” bozulmuş. İşte bunu öğrendiğinizde söyleyebileceğiniz tek şarkı budur!

Şarkı söylemek yerine suç duyurusunda bulunmayı seçmiştik, çoook eski bir tarihte Suç yeri Ankara , şüpheliler, araştırılacak tespit edilecek kişiler, şeklinde ...

Uzuuun bir süreç sonrasında, şikayet evrakımız hakkında yetkisizlik kararı verildiğini, İzmir'in yetkili olduğunu öğreniverdik...

Şaşkınlıkla "İzmir dosyasının İzmir kabahatlisi kimdir ki"yi izlerken, asıl kabahatlinin dosyayı bir ay geç gönderen yazı işleri müdiresi olduğunu öğrendik ...

Müdire hanımın sözlerini hiç unutmadım: "Avukat hanım, ne yaptınız, bende bir ay, Ankara'da 11 ay, ben ne yapacağım, emekliliğime aylar kalmıştı" söylemi ve göz yaşları ... Şaşkınlık, kızgınlık, üstüne üstlük vicdan azabı.

Nihayetinde takipsizlik kararı verildi. Biz de itiraz etmedik....

Saygılarımla...