hep aynı harfler,
hep aynı duygular,
hep aynı sen geceden kalan...
bu kez ben eski ben değilim...
aynalar yabancı,
saclarıma yağmış kar...
anlatsam ne çıkar?...
dünyalar kadar...

anlayamazsın beni,
bakışın kayarken,
ve düşerken yokluğun yamacından aşağılara,
sen karanlığın derinliğine ışık yak ve beni ara...
nafile,
ne haldeyim
bil hele!...