S.Karaca Bey ;

Bu forum ve benzerleri sözlü iletişim niteliği baskın olan alanlar. Konuşma ve sohbet tarzı. Günlük yaşamımızda bizler,Türk kültürünün yansıması olarak ismimizle hitap ederiz.Tabii ki,yazılı iletişimde,resmi iletişimde isim ve soyisim birlikte kullanılır. Benim kastettiğim konuşurken ve sözlü,buradaki gibi sürekli iletişmde,bir konuyu tartışırken belki bir saat içinde on,yirmi kez birbirine hitap etme durumunda olan kişilerin,soyisimle ve resmi söylemle hitap etmelerinin,aynı zamanda soyisimle anılmak bizim tarihsel ve kültürel yapımıza ters olduğuna ve batıyı taklit babında konuşma dilimize girmiş bir hitap tarzı olduğuna dikkat çekmek idi. Konuyu ben de bu şekilde kanaat etmiş olduğum için, kanaatimi tarihsel dayanak ve doğrulayıcı bilgilerle desteklemek için,amaç ta zaten kanaat yarıştırmak değil,her konuda olabildiğince doğru düşünmek ve davranmak çabası olduğu için,araştırmam sırasında aşağıda yazılı bilgilere ulaşmıştım : Dediğim gibi,amacım sadece "bize" ait manevi değerlere uzanan bir konuda duyarlı olmak :

" Ortaçağda Aile :

Ortaçağ Avrupa’sında var olan saf feodal aile biçimidir. Aile sadece soyluların, yani en fazla %10’un sahip olduğu bir ayrıcalıktır.

Geriye kalan % 90’ın aile kurma ve “Soyadı” alma hakkı yoktur. Çünkü “soysuz” yani köle soyludur. Onlar rastgele birleşir, doğan çocukların sakat olanları “sahipler” tarafından ölüme mahkum edilir, sağlıklıların canı geleceğin üreticileri (köle -maraba/serf) olarak bağışlanır.
Aile’nin ve mülkiyetin sahibi tek başına Babadır. Aslı Şehir Devleti geleneği esasına dayanan, Kral Baba ailesidir. Bugünkü Almanya üzerinde 1500 civarında şehir Devlet mevcuttur.
Bugün bu aileye örnek İngiliz Kraliyet Ailesidir ve tamamen soyun asaletinin ve “kan”ın temizliği üzerine kurulmuş olup, mülkiyetin korunup geliştirilmesi ailenin temel yasasıdır.
Kral/Devlet/Din, yani Baba’nın koyduğu yasalar (Hukuk-Fıkıh) esaslıdır.
Türklerde Hiçbir zaman Feodal bir Aile yapısı olmamıştır.

Osmanlı Hanedan ailesi bile feodal aileye örnek teşkil edemez. Bizanstan devralınmış harem geleneğine rağmen, kan temizliği, ya da asalet aranmamıştır. Padişah eşlerinin çoğu gayri-müslim, rakip milletler ve birçoğu savaş esiri yani asaleti olmayan, alt sınıflardan kadınlardır.
Halkta ise, İslamiyete kadar kimi türk boyları ana-soylu, kimileriyse baba-soyludur; ata binmekte, kılıç kuşanmakta ve sosyal hayata katılmakta kadınlar erkeklerden farklı değildiler. İslamiyetle birlikte kadınların haklarında gerileme olmasına rağmen, yine de babanın ya da kocanın malı olmamışlardır.

Türk toplumlarında Batıdakine benzer Sosyal sınıflar oluşmamıştır, halen devam etmekte olan Devlet – Halk farklılığı biçiminde bir sınıflaşma ortaya çıkmıştır.

Sözlü töreler geleneğinde oluşmuş erdem esaslıdır.

“Soy”adı Geleneği

Batıda birey Soyunun adı ile şahsiyet kazanır. O nedenle ilk olarak Soyadı anılır. Herkesin Soyadı alması, 17.yy’dan sonra gerçekleşmiştir.
Bu geleneğe İndogerman asıllı Kürt aile kültürü örnek alınabilir. Aşiret (sahibinin) adına itaat ve teslimiyet esastır. Örneğin Bucak aşiretinin mensubu olmak, maraba bile olsa hayati derecede önemlidir.
Türklerde kişinin kendi adı asıl olandır; Hatta ünvan bile önadından sonra gelir; Ahmet Paşa, Oğuz Han gibi. Önad, yani şahsiyet esastır. Onun asaleti veya kariyeri ikinci derecede önemlidir. Aile adı asıl olarak “adres” işlevi görmüştür. Oğuz ya da Kayı mensubu olmak, Padişaha itaat ve asalet için yeterli değildir.
Batıya, Fars, Arap ve Bizans’a açıldıktan sonra sadece Padişahlar önce Sultan adıyla anılmışlardır. Buna rağmen geleneksel “Han” ünvanı en sonda kalmıştır. Fatih Sultan Mehmet Han gibi.
--------------------------------------------------------------------------------------------

Bu yazı,aile terapisi ile bir merkezi yöneten Prof. ünvanlı bilimadamının,tarihsel ve bilimsel irdelemesine dayalı olarak oluşturduğu,aile terapisine yönelik tanıtım amaçlı yazı dizisinin içinde idi. Yazanın ismini ,araştırdığım zaman not etmemişim,bu nedenle kavram arama ile bulabildiğim,kendisinden yapılmış bir alıntı alanından aktarabildim.