Sevgisizlik hastalığı-Toplumsal cinnet


Bu bir sevgisizlik hastalığıdır, yaygın ve bulaşıcıdır.

TV ekranlarındaki görüntüler bir çok insanı ağlatmış. Vah vah vah…

Aynı olayla ilgili haber TV ekranlarında görüntülerle yayınlanmayıp bir gazetenin arka sayfalarında bir haber olarak verilseydi okuyup geçecektik.

Devamında okuyacağımız spor haberleri ve sosyete magazininden sonra belleğimizde hiçbir şey kalmayacaktı.

Biz duyarlı bir toplumuz. Nice filimlerden ıslak mendillerle ağlayarak çıktık, sonra eve gelip çocuklarımızı dövdük. Bizim duyarlılığımız güzeldir. Ağlanacak yerde ağlarız, öfekelenince döveriz.

Çocuklarımızın ruhlarına korku tohumları ektik, sevgiye kök salacağına yürekleri, kırdık ve dayakla körelttik.

Onlar büyüdüler, kocaman kacaman büyük insanlar oldular.

Onlar polis oldular, insanları dövdüler, savunmasız genç insanları yerlerde tekmelediler.

Onlar okullarda öğretmen oldular, yine çocukları döverek kendileri gibi adam etme yolunu seçtiler.

Onlar çocuk yuvalarında yönetici, eğitmen, bakıcı oldular, sevgisizlik hastalıklarını küçücüklere bulaştırmak için yine dövdüler.

Onlar büyük devlet adamları oldular, sevgisizlik hastalığına çare arayanları tek tek yok ettiler.

Onlar ümmet oldular aydınları yaktılar.

Onlar namuslu oldular kadınları kızları öldürdüler.

Onlar doktor oldular, onlar mühendis oldular, onlar avukat oldular, onlar tüccar oldular…..onlar …..oldular…onlar hasta oldular, onlar sevgisizlik hastası oldular.

Onlar sensin, onlar benim, onlar biziz…

Onlar sen değilsen, onlar ben değilsem, onlar biz değilsek….

Çocuklarımızı kimler dövüyor.

Evlerde kadınlarımızı kimler dövüyor, kimler öldürüyor.

Sokaklarda birbirimizi kimler dövüyor.

Aydınlığı işaret eden bir avuç aydın parmağı kimler kırıyor.

Sevgisizlik hastalığının sevgisizlik hastalarınca kutsanan bir dini var.

Tapındıkları tek din.

Tanrısı ve kitabı olmayan tek din.

Para dini.

Ona tapınırlar.

Ben.. sen… o… ve biz…

İşte biz bu dinin mensuplarıyız. Bu cinnet toplumunun mensuplarıyız…

Aramızda bu hastalığa karşı dirençli olan azınlığı bizden saymıyoruz. Sevgisizlik hastalığımızı ısrarla bulaştırmaya çalışsak ta olmuyor. Onca dövdük onları, olmuyor… Elbet bir yolunu buluruz onları susturmanın, şimdi işimize bakalım, dövelim ve tapınalım.

Toplumsal cinnet ilâhimizle kutsanalım…

Merhaba