Hukuk yayınlarındaki artış, internet iletişimi, mevzuat ve içtihat programları sayesinde avukatlıkta hukuk bilgisi arka plana düştü.

Bundan otuz yıl önce avukatların bürolarındaki kitap sayısı üçü beşi geçmezdi. Yargıtay Dergisi gibi cılız yayınları takip etmeye çalışırdık. Değişen kanunları yılda bir kaç kez gönderilen eklerle takip eder, bu karmaşık ek sayfalarını kanun klasörlerine tek tek elle yerleştirirdik. Şimdi ise bilgisayarlarımızda koca kütüphaneler var; yetmezse internet iletişimi var.

Hakim-savcıların hiç kitabı yoktu. Hatta ellerinde sadece ana kanunların metinleri vardı; diğer kanun metinleri bile yoktu. Resmi Gazete'den başka kaynak kullanmazlar, yollarını Yargıtay bozmaları ile bulurlardı. Piyasada kitap bulunmadığından Yargıtay'da da kitap bulunmadığını düşünmek gerekiyor. Şimdi ise her hakim-savcıda taşınır bilgisayarlar ve bunlara yüklü koca kütüphaneler var; yetmezse internet iletişimi var.

Bundan otuz yıl önce hukukçunun kalitesini hukuk bilgisi belirlerdi. Şimdi ise bilgiye ulaşmak çok kolay. Bilgi artık kalite ölçüsü olmaktan çıktı.

Avukatlığın kalitesini bilgiden başka yerde aramak gerekecek. Ama nerede? Yoksa kantitede mi?

Saygılarımla