Alıntı: Yazan Av.Ergün Vardar Eski yıllarda 40 yaşını geçmiş insanlardan bahsederken "koskoca insan"diyordum.Şimdi çıtayı yükseltmek zorunda kaldım.Bir baktım,nüfus kaydım bunu gerektiriyor.

Yaşamımın en umutlu dönemi olan 17 yaş döneminde otuzlu yaşlardaki insanları düşününce "yazık en güzel çağını nasıl da geride bırakmış" dediğimi otuzlu yaşlara gelince de ben ,ellili yaşlardaki insanları düşünüp "onyedi yaşına ne kadar da uzak" diye kendimi teselli etmeye çalıştığımı itiraf edeyim.
Yaşımı ve artık büyüyünce ne olmak istediğim yolundaki sorunun benim için geçersizliğini unutup halen "büyüyünce gazeteci olacağım" diyebiliyorum bazen.

Hatta geçenlerde yeğenime bir sır verircesine " ben büyüyünce ne olacağım biliyor musun" diye sordum.Cevap aynen şu:daha ne kadar büyümeyi bekliyorsun ki.Olsan olsan deli bir yazar olursun,kitapların da sen öldükten sonra (kör ölür badem gözlü olur misali) değere biner.

"İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar" demiş şair.Yaşın önemi yok diyelim,her yaşta çıtayı yükseltmenin bir somut gerekçesi vardır.