Sigaraya olan öfkemin kabardığı anlarda bir sigara yakıp önümde duran küllüğe koyduğumu,ilerleyen saniye ve dakikalarda sigaranın ben olmadan da yanabildiğini gördükçe "bak onun varlık sebebi sen değilsin ,sen olmadan da yanabiliyor ,sen onun dışındasın o da senin dışında ortak hiç bir paydanız yok,sen yaşatmak istiyorsun o ise dirhem dirhem yok etmek,sen aydınlık sabahlara kuruyorsun saati o ise hastalıklara"dediğimi ve kendime verdiğim bu muhtırayı müteakiben günlerce sigara içmediğimi ama irademin zayıf olduğu bir anı yakalayıp beni gafil avlama konusunda sigaranın benden çok güçlü bir iradeye sahip olduğunu her seferinde üzülerek gördüğümü itiraf edeyim.

Evde kesinlikle içmem,içtiğim tek yer bürom ve ara sıra duruşma bekleme seanslarında baro odası.Bir gün bürodan üzerime bir tek sigara alıp eve gittim.Kızım odadayken ben mutfakta içeyim dedim.Mutfağa gelip de beni elimde sigarayla gören kızımın yüzündeki hayret ve dehşet karışımı ifadeyle " sen ne yapıyorsun ateş mi yiyorsun" şeklindeki sorusu karşısında kapıldığım utancı anlatamam.Ateş yemek...Çocuğun yüklediği anlam aslında çok yalın ve bir o kadar da gerçek.Kararlıyım kızım beni sigara içen biri olarak anımsamayacak diyorum.Sayın Konyalı'ya katılıyorum.Sigara kesinlikle yasaklanmalı.