Utanma duygusunu bireye toplum aşılar. Toplum bireyi utandırmak için üstüne üstüne geliyor. Özgürlüğü yok ettiği gibi, sevgiyi de yok etmeye çalışıyor.

Toplumun cinselliğe düşman olmasının çok basit bir nedeni var: Toplum kendi miras düzenini korumaya çalışıyor. Kimin kimin mirasçısı olduğu nüfus siciliyle belirleniyor ve bu sicile aykırı davranışlara izin verilmiyor.


"Miras düzeni bozulursa mülkiyet düzeni de bozulur. Mülkiyet düzeni bozulduğunda artık toplumdan söz etmek mümkün olmaz; insanlar canavarlaşır ve birbirini yer." diye korkuluyor. Anayasa’da bile yer alan “Aile toplumun temelidir” görüşü de bu korkudan kaynaklanmaktadır. Aile toplumun temelidir çünkü mülkiyet miras yolu ile aile çerçevesinde düzenlenmektedir. Eşler arasındaki kıskançlık mülkiyetin cinsel halidir.

Gelecekte toplumlar mülkiyet üzerine kurulmayacağından böyle bir endişe olmayacaktır. Ama insanlık henüz çok geri; mülkiyetten kopamıyor. O yüzden de öpüşemiyoruz. Hatta sevdiğimiz insanın gözlerine bakamıyoruz. (Bakınız: TCK 225.maddesinin gerekçesi: "Madde metninde geçen cinsel ilişki, cinsel arzuların tatmini amacına yönelik her türlü davranışı ifade etmektedir."

Kadını mal olarak gören toplumlarda cinselliğin bütün utancı kadına yüklenmiştir. Bir kadın bir erkeği sevdi diye diğer erkekler tarafından öldürülmektedir. Ve sonra toplumun kuralları gereği, katil erkeklere verilen cezalar haksız tahrik nedeniyle haksız yere indirilmektedir. Kadınlar öldürülmekten insanlığın ilerlemesi ile kurtulacak umudundayım.

İnsanlar iyi ama insanlık geri.

Saygılarımla