10-12-2007, 23:10
|
#18
|
|
|
Bir yandan okuyor, bir yandan da çocuk büyütüyordum.Final sınavlarının olduğu bir gün,oğlumu bize gelen ablama bırakmıştım.Oğlum o zaman 2,5 yaşında yeğenim (kız) de 4 yaşlarındaydı. Sınav bitiminde kapıyı açıp içeri girmemle dehşetengiz bir manzarayla karşılaşmıştım.9. kattaki evin penceresinde oğlum neredeyse yarı beline kadar sarkmış,yeğenim de;"Erkeksen ,cesaretin varsa atlarsın" türünden atlamaya teşvik edici laflar söylüyordu.Bir koşuda oğlumu pencere kenarından alıp ikisine de uzun uzun yaptıklarının ne kadar tehlikeli olduğunu anlatmaya çalıştım.O küçücük yaşlarında ne kadar anlayabildilerse tabi.Örümcek adam, süpermen gibi çizgi filmlerin etkisinde büyüyen o kuşaktaki çocuklar, ölüm kavramının ne olduğunu bilmediklerinden bu tip hareketlere kalkışabiliyorlardı. O sırada mutfakta tv.nin gürültüsünden çocukların bu girişimlerinden bihaber olan ablam ufak çaplı bir şok geçirmişti.İyi ki tam zamanında gelmişim,aklıma geldikçe ürperirim.
|