Başlığı okuyunca irkildiniz değil mi? Biliyorum çoğunuz, “kardeşim, senin de muhabbetine hiç doyum olmuyor. Yazacak başka bir şey bulamadın mı, nerden çıktı şimdi bu konu? Daha yenisin. Dün bir, bu gün iki…

Haklısınız, yolum mezarlıktan geçti de… Sizinle paylaşmak istedim.

Haklısınız da, siz de biliyorsunuz ki biz canlılar için kaçınılmaz son. İrkilseniz de irkilmeseniz de … İnsanoğlu doğar, büyür, gelişir, iş hayatı – evlilik – çoluk çocuk derken yaşlanır ve günün birinde bir sebeple ölür. Ölümün sırası ve zamanı yok ki. Filmin nerede ve ne zaman kopacağını kim bilebilir. Sonuç itibariyle, hepimiz günün birinde ölümün soğuk yüzü ile tanışacağız. Ama öyle, ama böyle… Bu belki bir kaza, belki bir hastalık, belki de hiç sebepsiz yere… Olduğunuz yere uzanıverirsiniz. Ancak siz, uzandığınızın farkına varamazsınız. Çünkü artık siz, siz değilsiniz. Geride sevdiklerinizi, yarım kalan işlerinizi, ödenmemiş elektrik-su faturalarınızı, ödenmemiş kredi kartı borcunuzu, işinizi, çocuklarınızı, torunlarınızı ve varsa eşinizi bırakarak… Boşuna dememişler, ölümü hatırlamak için ya yolunuzun bir mezarlıktan geçmesi gerekir, ya da bir cenaze merasiminde bulunmanız…

Hemen karamsarlığa kapılmayın canım, bu satırları okuyorsanız biliniz ki halâ hayattasınız. Önce derinden bir nefes alıp, içinizden geldiği gibi bir şükredin. Sahip olduklarınız için, içinize çektiğiniz nefes için… İçiniz de kararmasın, hayatın sonsuz olmadığını hatırlatmak istedim o kadar. Belki bu anlattıklarımdan sonra hayatınız sizin için daha anlamlı olur, ya da kendinizce yaşantınıza daha anlamlı şeyler katarsınız, kimbilir?

Düşünsenize siz, anne - baba ve sevdiklerinizin mezarını en son ne zaman ziyaret etmiştiniz? Peki, en yakınınıza günün birinde öldüğünüzde nereye gömülmek istediğinizi söylemiş miydiniz? Yoksa, ölümü üzerinize konduramıyor musunuz?

Hepinize sağlıklı ve huzur dolu bir yaşam diliyorum. Saygılarımla.