oyuncağı alınan
öksüz bir cocuk gibi,
kalemimi aldılar,
bir diyara saldılar..
paletlerin altında
duygularım ezildi...
yürüyeceğim yollar
hep kanımla çizildi...
sevgini tutan kalbim
kurşunlara dizildi...
yok olma noktasında
olan bir insanım ben...
bir ciçek gibi acıp,
solan bir insanım ben...
sevgi yerine ateş
bulan bir insanım ben..
anlıyor nusun beni...
çırpındıkca battığım,
kendimi kanattığım
dünyaya kızıyorum..
beni anlamayanlar,
sevgi rahmeti gibi
gökten damlamayanlar...
bana geçit vererek,
yoldan yanlamayanlar...
sizin yasaklarınız,
bakışıma işlemez...
hayalimi dişlemez...
yazma güdüm sağ olsun....

akdevrim.28.11.2007.istanbul....