güneşin üzerine
gölgesi düşen kadın...
acımı deşen kadın...
mavimsi gözlerimin
akıttığı yaşlarla
kacıncı kez yıkandın...?
hani sen bir volkandın...
beni bir ömür boyu,
ateşinle yakandın...

gök yüzüne hoplasam,
yıldızları toplasam...
saçlarına takardım...
kaşını catcak olsan:
göz yaşımla akardım....
bilmediğin bir yere...
gelmediğin bir yere...
nefes alıp verecek,
biyolojik varlığın,
yokluğun ve darlığın
olmadığı bir yere...

hülyalarımın şehri
koskocaman İstanbul
bana benim sevdamı
zaman kaybetmeden bul...
güneşin üzerine
gölgesi düşen kadın..
istanbulun elinde
imparatorluk bile,
yıkıldı yere geçti...
ecel şerbeti içti....
gel vaz geç inadından,
yoksa mahrum düşersin,
kolundan kanadından...

mezarlıktan gecerken
niçe gözler görürüm,
yeşil baktı al baktı
yaşarken çok fal baktı...
tamamen toprak olmuş...
seninde olacağın,
en sona kalacağın,
farklı bir şey değil ki...

ölüp gitsede insan,
sevgileri yaşarmış...
çevrende kaç kişi var...?
bilsen bunu başarmış...
ne yazsın ki ellerim..
acıları hep yerim...
çıkacağım rüyandan
sana eyvallah derim...

AKDEVRİM.21.11.2007.istanbul.Atatürk hava limanı.