Annem bizi büyütürken 42 kiloymuş
Abim çok yemek yermiş hatta anne karnında başlamış bu alışkanlığı
doğduğunda 4 kiloya yakınmış.Bense yemek yemezmişim,arkamdan çatal kaşıkla annem koşturup duruyormuş,iki farklı karakterde evlat yetiştirmek çok zor belli ki
En sonunda herkes anneme 'bu kız ölür çok yaşamaz' demişler,annem ağlamış ağlamış..Ama abim o kadar yemekten ölmediyse ben azıcık yemek yemekle ölmezdim herhalde
Bana bir kaşık daha fazla yedirmeye çalışırken hepsini püskürtürmüşüm suratına
Nihayetinde büyüdük,okula başlayınca kimin elinde ne görürsem özenip yemişim,hatta liseye geldiğimde annem 'yeter artık yeme' demeye başlamıştı,çünkü tartıdaki ibre 70'e kayıp duruyordu
İşte hiçbir zaman sabrınızı yitirmemeniz gerektiğinin deliliyim
En sonunda normal insan boyutlarına ulaştım,ne ye diyor ne de yeme diyor,oluruna bırakmak en iyisi