|
|
|
|
|
|
Ve muzurca bir sey Sayin Av. Armagan Konya'nin telefonunu gordukce alo demek istedigimi itiraf ediyorum..
|
|
 |
|
 |
|
Çok haklısınız. Eski telefonların estetik duruşu ve albenisi insanda bu güzel makineyi kullanma isteği uyandırıyor.
Ama bu tip telefonların kullanıldığı yıllarda santralların kapasitesi çok düşük olduğundan kısa bir konuşma uzun bir zaman alırdı. Ahizeyi kaldırdıktan sonra bazen 5 dakika bazen 30 dakika 'çevir sesi' * gelmesi beklenirdi.
Bu bekleme süresi içinde tek elle yapılabilecek her şey için zaman olurdu: Çay kahve içmek, gazete okumak, odadakilere film anlatmak mümkündü. Eğer iki elle yapılması gereken bir iş olursa bunda da bir sakınca yoktu: Ahizeyi bırakıp epey bir zaman sonra geri döndüğünüzde ahizeden duyulan yine derin bir sessizlik olurdu.
Bir örnek vermem gerekirse: Konak'tan Alsancak'taki birine telefon etmektense Alsancak'a gitmek ve yüz yüze görüşmek daha rasyoneldi.
Eski günler güzeldi; acele etmezdik.
Saygılarımla
*şimdiki telefon hatlarında anında 'çevir sesi' geldiğinden kavram belki de yeni nesil tarafından bilinmemektedir. Yeni nesil çevir sesini ''telefonun pili var sesi'' olarak algılıyordur.