bilmem ne kadar daha
taşır ayaklar beni...
tanır sokaklar beni...
kaldırımlar dost olur...
arkadaşim yıldızlar...
bu gök kubbe altında
acı bir yürek sızlar....
caddelerde yan yana
kibrit kutusu evler...
çok büyük apartmanlar
derdi üreten devler...
içte yaşayanları
sanki yutar alevler...
ateşleri görünmez...
dumanları bilinmez...
bıraktığı izleri ,
yüreklerden silinmez...
her yaşayan insanın
ruhlarinda ihtilal...
bir sesi duyuyorum,
neredeysen orda kal...
acılarinla yaşa...
doğduğum günden beri
çevremde bu karmaşa...
biliyorum ömrümden
günler var gider boşa....
hesabını soramam...
buna karşı duramam...

akdevrim30.09.2007.istanbul..