Mevcut sistemde hakimin boşanma kararı vermek için eşlerde kusur araması, eşleri birbirlerine kusur bulmaya yönlendiriyor. Bu kusur bulmaya dayalı sistemde gerçekten kusurlu taraf tespit edilip hakkaniyet sağlanıyor mu? Elbette hayır, çünkü boşanmada kusur diye bir kavramın karşılığı yok!

İnsanlar sevip bağlanıyor ve evlilik birliğini kurabilmek adına fedakarlıklar yapıyorlar. Maddi manevi bir çok zorluktan geçiyorlar. Bu şekilde kendi emekleriyle meydana getirilmiş bir oluşumda insanlar niye kusurlu davransınlar ki? Bir fabrikatör kendi işletmesini zarara sokar mı? Bir çiftçi kendi toprağını talan eder mi? Bu durumların gerçekleşmesi o fabrikatörün veya çiftçinin tecrübesizliği, bilgisizliği, karakterinin uygun olmaması nedeniyle olur ancak. Bu durumda kusurlu olduğundan bahisle o kimseyi cezalandırmak doğru mudur? (Ruhsal sapkınlıkları ve suça eğilimli yapısı nedeniyle evlik içinde müessir fiilde bulunanların durumu ceza yargısına intikal etmelidir.)

Boşanmada hak dağıtırken yalnızca eşlerin evlilik içinde yaptıkları fedakarlıklar göz önünde tutulmalıdır. Aksi şekilde bir kusur arayışı tarafları birbirlerine düşman eder. İki düşmanın çocuğu olmakla hayata bir sıfır yenik başlayan çocuğun durumunu da pedagoglarla iyileştiremeyiz. Daha barışçıl ortamlar teşvik edilerek boşanma süreci savaşa dönüştürülmese eşler nefretle değil saygıyla bakmayı bilirler. Kimse nefret duyduğu birinin eline canının bir parçasını teslim etmez. Bu halde çocuk teslimi sahnelerinin dram halini alan görüntüleri de son bulmaz. Zaten “Çocuk Teslimi” deyimi bile, çocuğun eşler arasındaki paylaşıma konu bir mal gibi görülür hale gelişini temsil eden soğuk ve çirkin bir söylem.

Eşleri birbirine düşüren bu kusur arayışından vazgeçmeyen kanun koyucu, çocuğun durumunu iyileştirmek için çocuk tesliminde pedagog refakatini mecburi kılarak amacına ulaşıyor mu? Pedagog, ebeveynlerini kavga halinde gören küçüğün ruhundaki yıkımı nasıl durdurabilir?Ayrılan eşler için her ay adliyede pedagoglar tarafından birkaç saatlik bir ders verilse, ortada çocuk varken düşman olmaya haklarının olmadığı bilimsel bir dille öğretilse çocuğun ruhsal gelişimini olumsuz etkileyen bu çocuk teslim sahneleri belki azalırdı, böylece bu pedagoglara açılan rant kapısı en azından daha faydalı olurdu.