Arz-ı hal bu ne sızlanma, ne sitem
Kime dert anlatam kimlere satam
Nereden eksiltem nereye katam

Zalim zaman bu yarama tuz benim
Ne söylense bu halime az benim

Küçük yaşta büyük düşlere daldım
Anamı atamı karşıma aldım
Sandım ki ömürlük bir yâren buldum

Yaşananlar benliğimde giz benim
Ne söylense bu halime az benim

İnce ince geçirmiştim elekten
Yakına gelmişti elden ıraktan
Gerçekten sevildim candan, yürekten

Sevdalığım tüm dillere söz benim
Ne söylense bu halime az benim

Vuslata sayılı bir zaman kala
Yıkıldı bir anda çelikten kale
Yerle yeksan oldu dönüştü küle

Yüreğimde hala ateş köz benim
Ne söylense bu halime az benim

İçimdeki boşluk arzdan büyüktü
Sanki mavi gökler üstüme çöktü
Benliğim gaibe semadan baktı

Arş-ı âlâ bu gönlüme göz benim
Ne söylense bu halime az benim

Doğrudan olunca yanlışa saptım
Bir çift güzel göze, bakışa taptım
Aklımca cisimden bir sevda yaptım

Hatalarım bu alnımda iz benim
Ne söylense bu halime az benim

Doluyu görünce yağmur aradım
Derya arar iken hepten kurudum
Huzuru bırakıp derde yürüdüm

Yaralarım ecelime hız benim
Ne söylense bu halime az benim

Gerçekler bir anda yüzüme vurdu
Gözlerim gönlüme vefayı sordu
Akıl doğrulara sonradan erdi

İşbu ibret silahıma gez benim
Ne söylense bu halime az benim

Gözüm bundan gayrı güzeli görmez
Haram bahçesinden goncalar dermez
Bu nefse uyup da günaha girmez

Hakka giden tüm yollarım düz benim
Ne söylense bu halime az benim

Nehirde çağladım, sazda inledim
Veli kelamını meşkle dinledim
Velhasıl geç oldu lakin anladım

Şükretmezsem mevsimlerim güz benim
Ne söylense bu halime az benim

6 Ağustos 2007 / ANKARA