Karşı taraf avukatı da hasım olarak algılanıyor. Sanığın temsile hakkı (yani hukuka/adalete inançsızlık) olmadığına inanılarak, sanığın savunmasını üstlenen hedef haline geliyor.

Saldırıda bulunanlar, aslında adalete/yargıya/savunmaya, sisteme, muhtemel sonuçlara inançlarının olmadığının altını çiziyor.

Burada saldırıya uğrayan avukat gibi görünse de, aynı mantık (sayın Dikici'nin de isabetle belirttiği üzere) kürsüye de yönelmekte sakınca görmez, ki örnekleriyle yaşadığımız üzere, görmüyor.

Bunlara rağmen, hala aynı gemide olduğumuzun farkına varamadık.

Bir gün varırız umarım.