Alıntı: İnsan olgunlaştıkça (bunu istediğiniz gibi algılayın zamanla orantılı ya da değil, belki yaşanılanlarla) kendinden (bunu da istediğiniz gibi algılayın kendinden ya da çevresinden ) uzaklaşır mı?

Uzaklaşabilir. Hayatta hemen her şeyin bir diğeriyle özdeşleşebildiğini düşünen birisiyim. Bu nedenle olayı bir örnekle dile getirmek arzusundayım:

Bir armut düşünelim. Hamken özü olan ağacın dalına çiviyle çakılmışcasına sıkı sıkıya bağlıdır. Koparmak için epeyce bir güç kullanmak gerekir.

(Sonuç: Ham armut kendine yapışıktır. Özü ile iç içedir.)

Olgunlaşan armut ağırlaşır. Ağırlaştıkça özünden ayrılmaya zorlanır. (Yer çekimi) Ve nihayet kaçınılmaz son gelir ve armut özünden kopar ve dalından uzaklaşır.

(Sonuç: Dal, gövde= Öz ise, olgunlaşan armut özünden kopmuştur, uzaklaşmıştır.)

İnsan, armut değildir! denirse eyvallah derim! O da ayrı bir konudur.

Olgunlaşmak için yaşlanmak şart değildir. Yer çekimli ortamlarda ağırlaşmak yeterlidir.

Saygılarımla.