gece yarıyı geçmiş,
yürürüm sokaklarda...
her adım atışımda,
kaldırımla öpüşür
özlemle ayak sesim
gece karanlığını
öptü sevdi nefesim...
sokak lambalarıyla,
kıskanılan dostluğum
şimdi bir yoldaş bana,
en büyük haldaş bana...
kibrit kutusu gibi,
yan yana evler gördüm,
ve evlerin içinde
yanan alevler gördüm...
aşı başı olmayan,
nefes alıp verirken ,
bir sonraya kalmayan...
kimi devamlı verir,
yaşadığını sanır...
kimi devamlı alır,
bu dünyadan usanır....
ikiside uykuda,
farklı farklı duyguda...
güneşin doğuşuyla,
her ikisi uyanır,
yaşayacağım diye,
renkden renke boyanır..
bilirim ki bu tablo,
çok eskiye dayanır....
hayatın yordukları,
ölüm denen olayla,
gayet tabi sırayla...
çekilirler sahneden...
bırakarak ardına
sayılmayacak neden....
gidenler bilirim ben
derin izler bırakıp...

akdevrim.05.07.2007.istanbul..